Wiele skomplikowanych procesów, jak m.in.: zaburzona dynamika ról w rodzinie, pokoleniowa spłata długu, nielojalność wobec własnych potrzeb rozwojowych, prowadzi w konsekwencji do nieprawidłowości w budowaniu tożsamości i ostatecznie – fałszywego Ja. Dochodzi do dysocjacji w obrębie Ja, oraz zaburzenia zachowania, świadomości, pamięci, emocji, percepcji i postrzegania ciała.

Fałszywe Ja początkowo przybiera niewinną postać, w dodatku przynosząc wiele korzyści – sympatię otoczenia, akceptację, bezpieczeństwo. Niepostrzeżenie obejmuje swoim zasięgiem każdą komórkę  ciała, by wkrótce unicestwić Prawdziwe Ja i stać się rzeczywistą osobą, funkcjonującą w społeczeństwie, sprzyjającym tworzeniu fałszywej narracji. Człowiek posługujący się błędną tożsamością uwikłany jest w obcy świat, który sobie zbudował. Uwikłanie dotyka także relacji międzyludzkich, a świat zewnętrzny nie stwarza dobrych warunków do poznania prawdy o sobie.

Istotny staje się Proces odwrócenia logiki uwewnętrznionego fałszu i dążenie do odkrycia na nowo utraconej prawdy o sobie (być może Proces ten jest skazany na porażkę i pomimo uciążliwych prób niszczenia fałszywego oblicza prawdziwe Ja pozostanie nieodkryte). 

Projekt stawia w centrum zainteresowania efemeryczne Prawdziwe Ja, bada jego nieuchwytność, poszukuje jedynego właściwego oblicza w mnogości obłudnych możliwości.